Gündüz gece

Gündüz körüyüm, geceyi görüyorum.

Gece ölüyüm, seni deniyorum.

Kiremit çiçeği

Sağ kaburga altı, kiremit çiçeği. Ne kadar uyumludur oysa siyah klozetine koymuş olduğun poponla beyaz bir bok, tutkal. Uzundur gelmeyişi kafası güzel sabahların ve nedendir bilinmez bekletişlerindeki hovardalıklar. Birini daha bırakırsın, sonu gelmez sanırsın. Bir garip homurtu var. Her gün içini döktüğün klavyenin tuşlarına ağır gelir yazdıkların. Yalnızsındır. Seni çevreledigini düşündüğün ve artık katlanamadığın insanlarının arasında çırılçıplak bir yalnızlıktır işte yaşadığın. Sonra gün biter, ayıp olan başlar. Ayıp olanın sebebi, sana yapılan ayıplardır hep. Mükemmeliğine yapılmış hakarettir. Sen de o hakaretleri toplar, küçük cebinde biriktirirsin. Zamanı gelir, harcarsın. Tüm bu anlattıklarımla ne mi alakan var? Hiç.

Kırmızı ilaç

Boşalmayan iç ve boşa geçen zaman. Göz yanması ve bitmeyen sorumluluklar. Ten yorgunluğu ve gece. Uyku ve rüya. Kabus ve zaman. Sabah ve beyaz peynirli sandviç. Kırmızı ilaç ve döngüye kurban fareler. Aşağı düşen kuyruk ve 37 kez tekrarlanan egzersiz. Sorgular ve sualler, cevap saçmaları. Gitme düşüncesi ve tembellik. Boşa geçen zaman ve boşalm...