Huzurlu engellenme

Yerleri değişiyor. Perdeler çekiliyor görünenin önüne. Yalnız kalıyorsun sonra. Ellerin uyuşmuş. Bilinçsiz bir farkındalık hali. Sorgu yüksek seviyede ama kelimeler yok. Uçmak istiyorsun. Kulağına fısıldıyorlar bu sefer hep bir ağızdan "Gitme." diye. Düğümlenmiş iplikler, gücün yok. Rüzgar var ama esmiyor, uçamıyorsun. Çakılmışsın bedenine, kirli. Bu dünyanın malı olmuşsun belli ki. Basıyorlar üstüne gelenler. Bir kart uzatıyor büyük olan, öncesinde güzel bir kız yılları oyalayan. Karşına çıkan yıllardır bulunamayan, bir aranan, bir sorulan. Her zamanki yapılıyor sonra, arkası dönülüp yatılandan. Sırtını dönüyorsun yine yapılamayana, ömrünü bitiriyorsun anlatamadan, anlayamadan. Soruyor sonra, sırra vakıf olmak neyi değiştirecek, bilmek istiyor. Hiçbir şey cevap veriyor, diye.

Yoklar

Yoklar, yoksun. Yoksun olma bende. Ol benim bedenimde, çıkma ki dışarı. Çocuk olayım düzensiz uzamış sakallarımın ardına sığınmış. Görmesinler sırıttığımı, sarkmış bıyıklarım. Ama sen içerde ol, beni koru kendimden. Ben de dışarda olayım, bağırıp çağırayım, egoizm dinim olsun, küfürler ibadetlerim. Ama sen gitme bir yere, sıkılma da benden. Sadece sen gör güldüğümü, bir de ben göreyim körlüğümü. O kadar güzelsin ki sıkıldım gözlerine bakmaktan, git biraz da sen bak benim yerime, ayna var, hep olur. Sırtımın sol yanı uyuşuyor, kalbimin arkası. Orada mısın?

Yuvarlağız

Kareyiz ve yalancı. Bir bilinmedik dışbüküm içinde geçiyor hayat. Şarap kokusu ile tezek kadar bütünleşik, bileşik. Diriliş, çok uzak bir ihtimal. Bir gömüyüz, üstümüze atılmış bir toprak. Parça. Hayal bile daha gerçek yaşadıklarımızdan. Rüyalarımız o kadar ve daha gerçek ki, sana uzanırsa tuşlar korkuyorum, gelir bulur, kırmızı ruj ve yüzüne büyükçe bir gözlük. Sen olmadığın, ruhunun olduğu senler, yuvarlağın köşeleri gibi dokunuyor kalbimin kapakçığına. Ters düşüyor gözlerinin parlaklığı. Yüzüne verdiğin garip, şekil ve sen mutluyken bana miras bıraktığın enerjin. Bu dünyaya bedel, kolunun hissi ve ben yaşadım hiç olmazsa senli bir ilk zamanı. Hiç birlikte olamayışımızın hissiz rüyası ki bir günümü seninle geçirdi. O kadar yuvarlağım ki, köşelerim batıyor. Ruhum, sessiz.