Yuvarlağız

Kareyiz ve yalancı. Bir bilinmedik dışbüküm içinde geçiyor hayat. Şarap kokusu ile tezek kadar bütünleşik, bileşik. Diriliş, çok uzak bir ihtimal. Bir gömüyüz, üstümüze atılmış bir toprak. Parça. Hayal bile daha gerçek yaşadıklarımızdan. Rüyalarımız o kadar ve daha gerçek ki, sana uzanırsa tuşlar korkuyorum, gelir bulur, kırmızı ruj ve yüzüne büyükçe bir gözlük. Sen olmadığın, ruhunun olduğu senler, yuvarlağın köşeleri gibi dokunuyor kalbimin kapakçığına. Ters düşüyor gözlerinin parlaklığı. Yüzüne verdiğin garip, şekil ve sen mutluyken bana miras bıraktığın enerjin. Bu dünyaya bedel, kolunun hissi ve ben yaşadım hiç olmazsa senli bir ilk zamanı. Hiç birlikte olamayışımızın hissiz rüyası ki bir günümü seninle geçirdi. O kadar yuvarlağım ki, köşelerim batıyor. Ruhum, sessiz.