Düştü gölgesi kahvenin, fincanı oldu telvesi.
Gözleri çıkasıca çıktı kemikli ve bin kez öptü sillesi.
Ninni.
Bildi geldi.
Bildi kimdi?
Neyin nesiydi bu üfürme delisi?
Kes ve ti sesleri kesti nefesi, sessizdi.
Dilsiz hiç değildi.
Hiç yok değildi.
Biz yoksunduk, hiç sizdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder