Pikselleşme var bozkırlarda

Pikselleşme var bozkırlarda, sensiz. Yüzün geliyor gözümün önüne 256 piksel karenin içine sıkışmış. Sonra bir yaprak düşüyor kucağıma, profilinden kopup gelmiş gibi hissediyorum seni. Like ediyorum derinlerimden. Hayallerimdeki birlikteliğimizle yetinmiyorum sevgili, fotoğrafını kesip fotoşokluyorum ikimizi yanyana, yapraklar orada da bizimle, narin ve sessiz. Sonra aklıma geliyor beni ilk dürttüğün Eylül akşamı, erken gelen kışın soğuğundan mı, kahveyi fazla kaçırdığımdan mi bilemiyorum, çıkan o ses hala kulaklarımda. Sanki gerçekti tüm yaşananlar ve ben seni çok özledim. Üç nokta kadar anlamlıydı çoğu zaman klavyemin tuşe sesi. Bir hazandı içimi parçalayan, cızırtılı dalga sesi, paylaştığın klipteki, sen paylaştın ya... Nefesimi tuttum ve bekliyorum şimdi. Simülatörler çıksın da kavuşayım beni benden alan tenine, nefesine, sesine, diye...