Uyku öncesi beyin konuşmaları

Kimse gelmedi halbuki, tam yirmi kez uyandım uykumdan. Bana ne oldu böyle? Soruların en acı vereni buydu işte. Sayıklamalarımla cevap verdim, gökkuşağı kadar gerçekti onlar uyanıkken duyduklarıma karşı. Bu gece aynı şey değildi beni rahatsız eden. Hiç duymadığım kokun bastırdı burnumdan, sonra karanlık yıkadı yüzümü hiç hissedemediğim saçlarını unuttururcasına, ovdu bedenimi yirmibeş kadar el. Gerçekliğimle dalga geçti kulağımdakiler. İnandım onlara ben de her konuştuklarında, sana inanır gibi. Güvendim işte. Çünkü onlar terk etmedi beni hiç, aşk gibi fısıldadılar damarlarımdan içeriye. Kanımı da emdiler gelmişken evet, ama bu da yetmedi. Cesaretimi de vermem gerekiyordu ve aldılar onu da. Eyvallah çektim. Uyanmaya karar verdim, daha doğrusu verdim zannettim. Onu da almışlar, öğlene kadar uyudum çalışırken. Sayıklamalar hiç bitmedi. Gözler kapandı, hayaline karıştı.