Yorma kendini

Yaktım numaraları boşa dönmesin şimdi alev. Bir girizgahtır tenine dokunuş, sarı saçlarının yuvası. Kuş uçar, kervan da geçer bu diyardan. Kervan sen, hancı ben çoğu zaman. Sürekli bir ayrılık öyküsü derinden. Bir bunalma anıdır şimdi zaman kim bilir... Başı sen, başlığı ben güzel gözlüm. Ve bir lütuftur cümleye bağlaçla başlamak, sonu gelmeyen dinginlikte. Takılmalar yaşar dilin kendi özünde ki parmaklar dokunamasın klavyeye ritmin dozunu tuttururcasına. Yeni yetme bir müzisyen gibidir gözlerin senin de ki bir hatamı yakala da çiz üstümü bir çırpıda, deliksiz. Sen anlamazsın. Her boyalı yüz güzel ve aynı geliyor artık, aynı klişe dizgiye bulanık. Bıkar ya sonra yüz, çırpıda gitmek ister koynundan da, evet, bir, sen anlamazsın. Ben çok anlarım. Sen yalancısın, ben dolancı.